Woensdag fotodag

De meeste weblogs bestaan uit meer woorden dan foto’s. Op woensdag is dat anders. Dan is er de Woensdag fotodag. Dat is geen wijdverbreid fenomeen, maar of het spontaan ontstaan is, weet ik ook niet. Diverse bloggers doen dat op woensdag onder de titel ‘Woordloze woensdag’, dus sluit ik mij er zo nu en dan bij aan, met dit verschil dat je nooit helemaal zonder woorden kunt. Trouwens doe ik dit niet steevast op elke woensdag. Vandaag dus geen lang inhoudelijk verhaal of een column, maar slechts een foto die verder weinig uitleg nodig heeft.

'Na regen komt zonneschijn'

© Matthijs, 30 april 2025
Ik vind het fijn als je een reactie achterlaat.
Foto credits: https://www.dwotd.nl/ Fotograaf onbekend

Jesus het werklik opgestaan!

 

Vandaag, 20 april 2025, is het Pasen, de eerste paasdag.
In de loop der jaren heb ik menig keer het paasverhaal gehoord, gelezen en ook soms verteld. Wellicht is het aardig om het een keer in een andere versie te publiceren: het Afrikaans. Eén van mijn kennissen komt uit Zuid-Afrika en het is een prachtige taal, die voor ons als Nederlanders wel bekend in de oren klinkt:


Vroeg die Sondagoggend toe dit nog donker was, kom Maria Magdalena by die graf aan en merk op dat die klip voor die graf weggerol is. Sy hardloop toe en kom by Simon Petrus en die lieflingdissipel en sê vir hulle: “Hulle het die Here uit die graf weggeneem en ons weet nie waar hulle Hom neergelê het nie.”

Petrus en die ander dissipel het uitgekom en na die graf toe gehardloop. Die twee het saam gehardloop, maar die ander dissipel het vinniger as Petrus gehardloop en eerste by die graf aangekom. Toe hy vooroor buk, sien hy net die linnedoeke daar lê, maar hy het nie ingegaan nie. Simon Petrus het ná hom ook daar aangekom en by die graf ingegaan. Hy sien toe ook die linnedoeke daar lê, én die kopdoek wat om Jesus se kop was. Die kopdoek het nie by die ander doeke gelê nie, maar was eenkant opgerol. Daarna het die ander dissipel wat eerste by die graf aangekom het, ook ingegaan, gesien, en geglo.

Hulle het nog nie die Skrif verstaan dat Jesus uit die dood moet opstaan nie. Daarna het die dissipels weer teruggegaan huis toe.

Johannes 20: 1-10
Die Bybel Nuwe Lewende Vertaling (NLV)(Afrikaans)

© Matthijs, 20 april 2025
Reacties op mijn schrijfsels stel ik op prijs.

Bezoek aan Boetcha en Kryvyi Rih.

 

“Ik had het mis, “Ik had het mis, wat Poetin doet, is puur kwaad”. Een duidelijke boodschap van de Amerikaanse pastor Mark Burns na zijn bezoek aan Oekraïne. Hij is helemaal van mening veranderd en zoiets is goed om te lezen. Dat bericht las ik op X, op het Internet. Na de recente Russische aanvallen in Oekraine, bezocht Pastor Mark Bruns onder andere de plaatsen Boetcha en Kryvyi Rih. Met eigen ogen heeft hij de gruwelen gezien. Het lijt mij daarom goed om het bericht – in grote lijnen overgenomen- ook eens hier op mijn blog te plaatsen. De wereld kan niet genoeg gewaarschuwd worden voor de gruweldaden op onschuldige burgers in Oekraïne.

Pastor Mark Burns wordt gezien als de ‘geestelijk adviseur’ van de Amerikaanse president. Burns steunde Trumps beslissing vorige maand om de militaire hulp aan Oekraïne tijdelijk stop te zetten. Maar na een bezoek aan Oekraïne, is de Amerikaanse pastoor van mening veranderd. Burns zag immers met zijn eigen ogen wat de gevolgen van een Russische aanval zijn. Hij bezocht Boetcha en de plaats van een raketaanval in Kryvyi Rih, waarbij twintig mensen omkwamen, waaronder negen kinderen.

“Mijn hart als man van God doet me de boodschap herhalen: dat ik het mis had. En de kracht van het kruis leert me om toe te geven als je het mis hebt, om een nederig hart te hebben en om te zeggen ‘Ik had het mis’”, zo geeft hij toe. Pastor Burns pleit nu dan ook voor meer militaire hulp aan Oekraïne. “Ik geloof nu dat Oekraïne steunen, Amerika eerst zetten is”, vertelde hij de Kyiv Independent in een interview.

“Burgers, ouderen, vrouwen, kinderen, ziekenhuizen en scholen aanvallen, dat gaat verder dan militaire vooruitgang. Dat is gewoon puur kwaad. En dat is wat Vladimir Poetin heeft gedaan. En dat is wat hij blijft doen. Het is het kwaad. En het mag nooit worden toegestaan.”

“Het is duidelijk dat mijn mening aanzienlijk veranderd is nu ik Oekraïne heb bezocht. Ik sta wel bekend als een van de felste tegenstanders van steun aan Oekraïne”, beaamt de pastor. Hij zegt dat hij ter plekke moest zijn en de verwoesting zelf moest aanschouwen om van perspectief te veranderen. Nu beweert hij dat Oekraïne steunen de echte ‘America First’ aanpak is. Pastor Mark Burns dringt er bij Donald Trump dan ook op aan om Kiev meer tanks, gevechtsvliegtuigen en luchtverdediging te sturen. De pastoor benadrukt ook dat hij nog steeds achter de Amerikaanse president staat. Nu maar afwachten of Burns in staat is ook de Amerikaanse president Trump te overtuigen. Laten we maar het nieuws volgen en zien wat de verdere ontwikkelingen zullen zijn.

___________________________________________
Matthijs, 14 april 2025
Reacties op mijn schrijfsels stel ik op prijs.

(FVDV – Bronnen:
Kyiv Independent
Headliner.nl
Illustratie: © Pastor Mark Burns (X)).

Onstuimig verlangen

Langzaam trok Catharina de grote deur open en daar, wat verder van haar af, zag ze hem onbeweeglijk liggen. Zijn glimmende huid zag er wat zweterig uit, maar begerig als ze was, kwam ze wat dichterbij en keek nog eens goed. De hele dag had ze geprobeerd het idee van zich af te zetten, maar ze moest zwichten voor haar innerlijke drang, voor haar onstuimig verlangen.
Zou ze het erop wagen? Voorzichtig pakte ze hem beet en sleepte hem naar voren. Hij bleek niet zoveel zwaarder dan ze dacht. Zonder enig verzet schoof ze hem voorzichtig in haar richting. Hij bood weinig weerstand. Ze kon de heerlijke geur van zijn poriën ruiken en het prikkelde al haar zintuigen. Wat zag hij er schitterend en aantrekkelijk uit. Hij had een tijd in het pikkedonker gelegen, opgesloten. Nadat ze zich ervan overtuigd had, dat hij goed en stabiel lag, had ze hem een tijd met rust gelaten. Toch maakte dat geen evident verschil. Nu wilde ze hem beetpakken. Hier, op dit moment, zo vlak bij haar, wilde ze ultiem van hem genieten. Onder het mom van 'wat niet weet, wat niet deert', voelde Catharina, dat haar drang om te begeren alleen maar toenam. Ze wist al langere tijd dat ze er eigenlijk niet aan mocht toegeven, maar ze kon het niet weerstaan. Allereerst moest ze iets onvermijdelijks doen. Ze weifelde even. In een fractie van een ogenblik, griste ze het glimmende voorwerp resoluut van tafel en pakte het lemmet stevig in haar hand. Ze drukte hem stevig en daadkrachtig naar beneden en met een lichte aanzet stak ze het vlijmscherpe mes. Ze knikte zichzelf goedkeurend toe. Ze zou hem alleen aan de buitenkant bewerken. Met één lange haal flitste het stalen mes van boven naar beneden. Daarna bewerkte ze hem deskundig met het volgende attribuut. Gelukkig, geen al te ernstige beschadigingen, constateerde ze, alleen wat schaafwonden. Dit kon niet deren, geen uitschieter naar zijn binnenste. Ze schoof resoluut wat dichter in zijn richting en ze zag hem nu van heel dichtbij. Gretig strekte ze eindelijk haar handen uit.
Nee, Catharina liet zich de kaas niet van het brood eten...


Schrijfopdracht 
'Schrijf een spannend verhaal van maximaal 500 woorden. Er mag geen moord en doodslag in voorkomen en bloed is evenmin toegestaan.'

© Matthijs, 9 juli 2009
Lekker hè?, een boterham met kaas.
Ik vind het fijn als je een reactie achterlaat.

Tautologisch gekeuvel

Al op de lagere school, in het basisonderwijs, had ik de toekomstdroom later schrijver of auteur te worden. Zover is het nooit ofte nimmer gekomen. Het werd een baan, een job in de mechanische metaaltechniek, een technisch beroep, een vak dat mij eigenlijk niet zo bekoorde, omdat ik er minder belangstelling en interesse voor had. Daarom moest ik tijdens de taallessen en linguïnstiek onderwijs natuurlijk de spelling en schrijfwijze, van wat ik opschreef, extra goed nakijken. Ik vroeg mijn leraar, die klassedocent was, om mijn werk natuurlijk extra goed na te kijken, zodat alles meteen direct controleerd was. Vooral waar het synoniemen en betekenisverwanten betrof. 'Jongen' had hij tegen mij als boy gezegd: 'Je moet in je schrijfwerk, je notities dus, alle dubbelingen die meerdere keren neergeschreven en genoteerd worden, proberen te voorkomen dat dat zich niet herhaalt.' Goede raad is niet duur, omdat het weinig kost, daarom heb ik dus vanaf dat moment, dat ogenblik, geprobeerd mij daaraan consequent en eenduidig aan te houden। Toen ik later op de middelbare school, in het vervolgonderwijs, getracht heb om te proberen mijzelf te verbeteren, scheelde het maar een haartje of het was falikant helemaal misgegaan. Met name heb ik nadrukkelijk getracht om te proberen de etymologische betekenis van de herkomst van de woorden mijzelf in te prenten, zodat ik min of meer doordrenkt werd van de juiste correcte betekenis. Toch had ik nog overnieuw een inhaalslag nodig. Dat penetrante idee drong feitelijk in wezen niet zo tot mij door. Het heeft me aanvankelijk in het begin nooit helemaal losgelaten, dat begrijpen jullie natuurlijk uiteraard wel. Ik raakte namelijk nogal ietwat geïntimideerd door mijn naaste beste vrienden, die steeds opnieuw erop in praatten: 'sufferd, stommerik, je leert het ook nooit te beheersen en onder de knie te krijgen. Kwaadwillige laster veroorzaakt veel verdriet, dus raakte ik meestal vaak geëmotioneerd, doordat ik volschoot. Je kunt echter niet bij voortduring herhaaldelijk oefenen met je exercities.

Daarom gingen we een keer éénmalig met een vast bestaand vriendengroepje, kameraden van elkaar dus, als het winter was en vroor beneden de nul graden, lekker schaatsen op het vlakke gladde ijs van de buitensloot, die in het laaggelegen polderland lag. Een voortvarend initiatief om daarmee adequaat en doortastend het voortouw te nemen. Vaak ging tevens ook Esther, een vriendin die single en alleengaand was, veelal met ons mee om ons te vergezellen. Hoewel Hadassa (zo wilde ze graag aangesproken en genoemd worden) soms een wat buitengewoon extreem zicht op de dingen heeft, focust ze zich veelal vaak vanuit een verkeerde onjuiste houding en exposure. Toch is ze een doortastend, krachtdadig, resoluut en dynamisch meisje. Niet getreurd, we bonden de schaatsen onder, dat deden we en bevestigden de glijijzers resoluut en doortastend. Omdat we daar helaas jammer genoeg heg noch steg kenden, want we voelden ons eenzaam en verlaten, verdwaalden we al snel en met een omtrekbeweging kwamen we via via langs een andere weg, die niet rechtstreeks ging, weer terug in ons rustieke landelijk gelegen niet-geurbaniseerd dorpje. Eén keer ben ik gevallen, omdat ik onderuit gegaan ben. Het scheelde een haartje of het was op het nippertje bijna fataal afgelopen. 'Cedo Nulli', ik wijk voor niets of niemand, dacht ik nog van binnen bij mijzelf. Ik schoot namelijk met een bloedgang en een enorme snelheid tegen de brug, de slootoverspanning bij het nabijgelegen café 'Welgelegen' aan. Dat café lag daar wel mooi en was een uitspanning die daar al tientallen jaren gedurende decennia in de buurt van die omgeving gevestigd was. De oprichter en 'founder' was ene Jan Middelkoop, een middelmatig man die niet onbemiddeld was, omdat hij niet in de slappe was zat. De palen van de nabijgelegen brug zijn gemaakt van grauw beton en daardoor had ik het in die grijze mist bijna niet waargenomen of gezien. Ook mijn vrienden signaleerden niets, deze namen zowat bijna niets waar. Het liep gelukkig met een paar schrammen, van die vage lichte schaafwonden, op mijn onderbeen, aan mijn scheenbeen, goed af. Wis en waarachtig. De hulpverleners, een paar EHBO-ers die net met zn tweeën toevallig passeerden, omdat ze daar ook voorbij kwamen, keken alles goed na en plakten er razendsnel vliegensvlug een paar pleisters, van die leukoplast-dingen erop en toen ging het wel weer wat beter. Toen ik weer thuis in mijn ouderlijk huis was aangekomen, zei ik meteen direct nadat ik gearriveerd was: 'Dat schaatsen op glad ijs bij grijze mist, dat doe ik nooit meer en ik heb er geen zin meer in ook'. Als ik ervoor wil zorgen dat dat niet meer gebeurt, moet ik gewoon lekker thuisblijven en ijverig en voortvarend mijn studie weer oppakken en ter hand nemen. Misschien, heel misschien dat ik dan mogelijk nog eens een vak leer, met toekomstperspectief en futuristisch uitzicht.

EpiloogMet dit naschrift hoop ik jullie wat meer transparantie en doorzichtigheid te hebben geboden. Het terdege en grondig advies dat ik als goede raad meekreeg, was om behoorlijk flink te gaan studeren, omdat ik nog heel wat leren moet. Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt. Met dit exposé hoop ik jullie uitgelegd te hebben hoe één en ander in zijn werk ging, wat er gebeurde.

Leonard Dubbelman.

------------------------------------------------
Toelichting:
De termen tautologie en pleonasme hebben allebei betrekking op het gebruiken van meer woorden dan noodzakelijk is ('twee keer hetzelfde zeggen').

Nadere uitleg:

De termen tautologie en pleonasme hebben allebei betrekking op het gebruiken van meer woorden dan noodzakelijk is ('twee keer hetzelfde zeggen').

Bij een tautologie wordt hetzelfde begrip tweemaal genoemd. Meestal zijn het twee bijvoeglijke of zelfstandige naamwoorden. Enkele voorbeelden: altijd en eeuwig, blij en verheugd, eenzaam en verlaten, enkel en alleen, geheel en al, gehengen en gedogen ('toelaten'), gratis en voor niets, never nooit (niet), nooit ofte nimmer, open en bloot, pais en vree, met pracht en praal, vast en zeker en wis en waarachtig.

© Matthijs, 3 april 2025
Ik vind het fijn als je een reactie achterlaat.