Een blog schrijven was nog nooit zo makkelijk. De voorbeelden spreken tot de verbeelding. Aanleiding is de recente ramp met de Costa Concordia. In diverse media is de integrale tekst van de conversatie tussen de kustwacht en de kapitein gepubliceerd. Daaruit blijkt onmiskenbaar dat de hoogste baas van het schip er met de staart tussen zijn benen vandoor gaat. Een medaille voor heldenmoed moet hij vast en zeker ontberen, als je de gang van zaken serieus neemt. Het kan ook anders. Diverse scheepsrampen dienen daarbij tot voorbeeld van ons allen.
Wie herinnert zich nog het zinken van de Flying Enterprise,
heel lang geleden? De kapitein (Kurt Carlsen) die als allerlaatste
van boord ging? Ik was nog een peuter en was mij niet bewust van de
verschrikkelijke ramp. Wij hadden nog geen TV thuis, maar - zo heb ik
later gehoord - velen zaten aan de radio geklonken. Wat langer
geleden, maar voor velen nog herkenbaarder is de ondergang van de
Titanic. Dit en nog meer voorbeelden kunnen gelegd worden naast de
hedendaagse gebeurtenissen.
Als je Catch-22 van Joseph Heller hebt gelezen, met de sarcastische
humor, cynische kijk op de karakters, zoals bijvoorbeeld Major Major,
die per ongeluk wordt gepromoveerd omdat hij Major heet, dan krijg je de neiging om bizarre vergelijkingen te gaan trekken.
De Italianen zullen ongetwijfeld niet zo blij zijn met de gang van zaken. Het imago van Italië had toch al flinke deuken opgelopen door de schertsvertoningen en capriolen van Silvio Berlusconi, die door de buitenlandse collegae (o.a. Merkel en Sarcosy) werd uitgelachen en genegeerd.
Nu hebben ze te maken met een kapitein, Schettino, die het zinkende schip verlaat. Een onverantwoordelijke brokkenpiloot die ernstige inschattingsfouten heeft gemaakt. Een kapitein is nu eenmaal de gezagvoerder, iemand die tot het laatste moment overzicht dient te houden.
De kapitein is de laatste die het schip dient te verlaten. [i]'Ga aan boord, eikel' (Vada a bordo, cazzo), commandeerde Georgio De Falco van de Livornese kustwacht de vluchtende kapitein.
Hoe anders was het met de beroemde kapitein Edward John Smith van De Titanic. Hij bleef tot het laatste moment en wenste liever met zijn prachtige schip in de golven te verdwijnen. De beelden van de verfilming staan nog helder op het netvlies.
De Costa Concordia raakt ook ernstig in de problemen op 13 januari 2012, als het schip op de rotsen loopt, vlak voor de Toscaanse kust. Je hoeft dan wel niet op volle zee te zitten zoals de Flying Enterprise en de Titanic, maar de gevolgen zijn net zo rampzalig.
Ter illustratie dan toch maar een stukje geschiedenis:
De Flying Enterprise raakt in problemen
Het is Kerstmis 1951. In een zware storm, volgens het Polygoonjournaal de hevigste in 25 jaar, raakt een Amerikaans vrachtschip op de Atlantische Oceaan in grote problemen. De ‘Flying Enterprise’ is vanuit Hamburg op weg naar New York, als er op Tweede Kerstdag een harde knal aan dek klinkt. Er blijkt een enorme scheur in de romp van het schip te zijn geslagen. De Deense kapitein Kurt Carlsen probeert het gat te dichten, maar zonder succes. Door het aanhoudende geweld van de golven wordt de scheur steeds groter en het duurt niet lang voor de Flying Enterprise water begint te maken. Het schip helt over naar één kant, waardoor de lading gevaarlijk begint te schuiven. Op 28 december kan Carlsen niet anders dan een SOS uitzenden.
De Southland, een Amerikaans vrachtschip dat toevallig in de buurt is, keert direct om en bereikt nog dezelfde avond de Flying Enterprise. In de loop van de dag komen daar nog vier schepen bij, die het noodsignaal hebben opgevangen en klaar liggen om mensen op te vangen. Omdat de storm onverminderd door woedt, is het onmogelijk de tien passagiers en alle veertig bemanningsleden veilig in een reddingsloep te laten afdalen. Op bevel van Carlsen springen passagiers en bemanningsleden, per tweetal, hand in hand de ijskoude zee in. Eén passagier raakt zo onderkoeld, dat hij eenmaal aan boord van het reddingsschip blijkt te zijn overleden. Alle anderen worden gered.
Tot dan toe is de Flying Enterprise niet meer dan een voetnoot bij de scheepsberichten. Er zijn in die decemberstorm zoveel schepen in nood, dat één gekanteld schip en een onbekende dode nauwelijks opvallen. De Flying Enterprise wordt pas nieuws, als de kapitein besluit in zijn eentje achter te blijven en twee weken lang weigert het zwaar gehavende schip te verlaten. Begin januari 1952, als het nieuws overal is doorgedrongen, breekt de mediagekte los. Een zeeheld is geboren, maar ook een mysterie. Wat beweegt kapitein Carlsen ertoe zijn leven te wagen voor een onbemand vrachtschip?
Hoe het verder gaat met de kapitein van de Costa Concordia?
We houden gewoon de verslaggeving in de media in de gaten...
@Matthijs, 19 januari 2012
