Mijn laatste sprong

Aarzelend blijf ik even om mij heenkijken, voordat een grote sprong mij in een geheel andere positie zal brengen. Om mij heen zie ik een merkwaardig geschakeerd landschap, opgedeeld in gelijkmatige stukken. Als ik omhoog kijk, zie ik zijn fronsende wenkbrouwen en trillende vingers. Hij is al op leeftijd en tegenover hem zit een jongere uitgave van hem. Vast zijn kleinzoon. Die zie ik hier voor het eerst. Hij kijkt de oudere man net als ik verwachtingsvol aan. Jarenlang speelde hij een spel met mij. Vaak koos hij mij als eerste in een voor mij merkwaardige strategie. Ik ken mijn positie en opdracht: Tactisch handelen en volhouden tot het laatst. Mijn maatje even verderop, eveneens een vurig ros, blijft onbeweeglijk op zijn plaats. De kleine jongen beweegt met zijn hand. Naast hem hoor ik iemand zachtjes fluisteren: 'Kijk uit, kijk uit, denk na bij wat je doet.' Ik geloof wel dat hij er goed over nadenkt. Vaak arriveeerde ik samen met de schone donkere jonkvrouw aan de overkant, om de vorst van de tegenstander in het nauw te drijven. De schone dame wil ik graag beschermen. Zi is het waard. Gewone soldaten werden veelal eerst opgeofferd om een sterkere positie voor haar af te dwingen. Een enkele keer werd ik onverwacht verdreven. Vandaag niet. Vandaag ben ik uitgekozen om te strijden. Nu pakt hij mij ruw bij mijn hoofd en schuift mij de linkerkant op, met een mooie paardesprong. Een moment denk ik: waarom langs deze kant? Maar de blik op het kasteel aan het uiteinde van het veld doet me beseffen dat het een goede keus is. De jongen pakt wreed de schimmel bij de halster en poogt hem tegen mij te laten steigeren. Die kans krijgt hij niet, want een koerier, een hardloper, komt vlak voor mij staan en belemmert zijn volgende actie. Bedaard neemt de oude man de schone jonkvrouw bij de hand en zet haar op een prominente positie. Het is niet veel later als ik de jongen hoor zuchten: 'oei, wat nu? Een gelijke ruil? Nee, even wachten...' Hij heeft de kans om de oude man met één zet in een hoek te drijven. Dat doet hij echter niet. Met opzet? Ik denk het wel, want de jongen lijkt mij slim. Vlak voor me valt een plas rode vloeistof op het veld. De oude baas zit te morsen, hij merkt niet dat een beetje wijn het strijdveld kleurt.
Dan wordt er opeens een ruwe sprong naar rechts met mij gemaakt en hoor ik hem mompelen: 'Mat, ja schaakmat geloof ik... zie je wel, ik kan het nog.'
Dat was mijn laatste sprong.


437 woorden
-----------------------------------------------

Schrijfuitdaging
Schrijf een verhaal van maximaal 500 woorden vanuit het perspectief van één van de onderstaande 'personages':

Een kakkerlak met smetvrees
Een schaakstuk
Een glasbak
Een kapotte harde schijf
Een koningin
Een potloodventer
Een vermist knuffelbeest
Een persoon op het schilderij 'de Nachtwacht' van Rembrandt van Rijn
Prof. dr. Dorlacher

© Matthijs, 30 mei 2009
Ik vind het fijn als je een reactie achterlaat.