Het is zo'n grappig beestje. De dwergkaaiman die onlangs door een onbekend persoon uit het Akvariet-aquarium in Bergen (Noorwegen) naar buiten is gesmokkeld, heeft een tijdelijk onderdak gevonden in onze achtertuin. Er zijn namelijk nog flink wat takken blijven liggen van de wintersnoei. Eigenlijk moesten die allang worden opgeruimd, maar nu blijkt dit een prima natuurlijke omgeving voor de kleine kaaiman. Het beestje werd in een grote vrachtwagen naar Nederland getransporteerd, hebben we ons laten vertellen. Door de versoepeling bij de grensovergangen, heeft men niet opgemerkt dat de alligator de grens overgesmokkeld werd. Omdat de dief er uiteindelijk ook geen raad mee wist, bezorgde hij het beest bij de alligatorkenner Jan van Bremen. Jan, een goede vriend, net als wij een enorm dierenliefhebber, woont bij ons in de wijk. Hij werkt als een freelance-oppasser voor de dierentuin, de bekende Zoo. Hij heeft het dier aanvankelijk opgevangen, maar kon midden in de nacht niet in het park terecht om het dier een natuurlijk onderkomen te geven. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om het dier aan zijn lot over te laten. Daarom klopte hij zondagavond laat bij ons aan met het verzoek het beestje tijdelijk in onze beschutte tuin te plaatsen. Het is een noodmaatregel, maar de dwergkaaiman heeft het bij ons erg naar zijn zin. Voorlopig hebben we 'm maar even Jodocus genoemd. Normaal gesproken is de gladvoorhoofdkaaiman een flinke bijter. Hij kan zo een paar vingers afbijten. In het begin was 'ie wat schuw. Hij kan ook niet tegen stress. Als je 'm echter voorzichtig benadert, blijft ie doodstil zitten. Doordat het snoeihout, dat na de winter is blijven liggen, er voor hem vertrouwd uitziet, is hij vermoedelijk erg op z'n gemak. Toch konden wij hem makkelijk benaderen. 'Jodocus' heeft een lekker plekje gevonden Ons kleine buurmeisje van drie, Lily, vindt het ook een bijzonder dier. Als Jodocus zich rustig gedraagt, kan ze 'm misschien nog wel over zijn gladde koppie aaien. 'o-occus lief' zegt ze heel schattig. Een flinke karbonade, die we nog in de diepvriezer hadden liggen, accepteerde hij gisteren meteen. Eén flinke uithaal was voldoende voor 'm om het vlees op te slokken. Toen 'ie had gegeten, werd 'ie meteen een stuk kalmer. 
Natuurlijk was ik benieuwd hoe Jodocus de nacht was doorgekomen. Vanmorgen was ik 'm opeens kwijt. Toen ik tussen de takken voelde, zat ie er niet. Hij had kennelijk onze vijver ontdekt en daar had ie ook al een kikker te pakken. Maar er zitten toch genoeg kikkers, dus één of twee minder is ook geen probleem. De natuur herstelt zich vanzelf. In overleg met de dierentuin lijkt het ons beter dat de kaaiman wordt opgehaald. Hij is nu ongeveer 90 cm, maar groeit namelijk flink, dus dat geeft misschien voor anderen een wat angstig gevoel. Vanmiddag om 16.30 uur komen medewerkers van de dierentuin de gladvoorhoofdkaaiman ophalen. De bedoeling is dan dat ze eerst proberen het beestje in een stalen kooi te plaatsen. Doordat hij echter door de hele tuin scharrelt, zal het niet eenvoudig zijn 'm te vangen, want hij lijkt wat eenkennig. Als het lukt 'm te vangen, gaat ie naar het terrarium in Amsterdam, Arnhem, Emmen of Amersfoort, totdat ie weer bedaard is om naar Noorwegen terug te worden teruggebracht. Als je de gladvoorhoofdkaaiman nog wil zien, kom dan vanmiddag even bij ons langs. Vanaf twee uur zijn we gewoon thuis. Dat scheelt je in ieder geval een duur toegangskaartje voor het dierenpark.
Schneider's gladvoorhoofdkaaiman, ook wel Schneider's dwergkaaiman (Paleosuchus trigonatus), is een krokodilachtige uit de familie alligators (Alligatoridae)
Op de foto boven: Remi Andersen en Akvariet-directeur Kees Eikeli
Lees ook: artikel VG Nett , 1 april 2008
Artikel op www.nu.nl, 1 april 2008.
-------------------------------------------------
©Matthijs, 1 april 2008.
Ik vind het fijn als je een reactie achterlaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten