Afgelopen weekend hoorde ik opeens dat 'ie er weer was: de dodo, een uitgestorven vogel. Ik kon het me haast niet voorstellen. Toen we het bericht hoorden, namen we meteen telefonisch contact op. Ze werden bijeen gehouden op een lastig te vinden locatie in Noord Drenthe. Het was zaterdagmiddag, maar dat deerde niet, we wilden het meteen weten. Even later sprongen we, mijn zwager en ik, vrijwel direct in de auto en reden naar het opgegeven adres. Gelukkig deed de tomtom zijn best, want een vriendelijke vrouwenstem zei uiteindelijk: 'bestemming bereikt'. Na een half uurtje rijden, parkeerden we onze auto tegenover het huis. De dames zaten achterin, want die waren uiteraard ook ontzettend benieuwd... Toen: uitstappen en meteen naar de overkant. Een dodo zeg, dat zou bijzonder zijn!. Bij de woning aangekomen, stond er een man buiten in de tuin te harken. Hij had net diverse struiken gesnoeid en was de restanten bij elkaar aan het vegen. Het bleek de echtgenoot van de vrouw met wie we hadden afgesproken. Hij stond ons een beetje argwanend aan te kijken. 'Zijn jullie de mensen die voor de dodo's komen? vroeg hij voorzichtig...' 'We hebben een half uur geleden gebeld. Zijn we hier aan het goede adres voor het bekijken van de dodo's?', vroegen we direct. 'Ja, loop maar door naar achteren, mijn vrouw weet al dat jullie komen. We liepen door de verlengde garage naar achteren en kwamen toen bij een soort serre, die achter het huis was aangebouwd. Vanaf de voorkant van de woning kon je dat niet zien. Ze stond al zenuwachtig op ons te wachten. 'Goedemiddag, welkom. Kom verder'. Jullie komen voor de dodo's, neem ik aan? Toen we een paar stappen verder deden, de serre in, zagen we ze opeens. Diverse dodo's, het leek wel of ze ons hadden zien aankomen. Onbeweeglijk stonden ze. Ze zagen er prachtig uit. Gefascineerd bleef ik het even in mij opnemen. Het leek wel of het verleden opeens ging leven...
De dodo (Raphus cucullatus) was een loopvogel die leefde op het eiland Mauritius. Het dier was ongeveer een meter hoog en 20 kilo zwaar en kon met zijn grote snavel venijnig van zich afbijten. Verder zou hij vrij hulpeloos zijn geweest. Zijn voedsel bestond uit fruit, planten en mogelijk ook kleine prooidieren. De dodo kon niet vliegen en had, tot de komst van Nederlandse kolonisten, geen natuurlijke vijanden. Alle gegevens die we nu hebben, zijn gebaseerd op 17de-eeuwse verslagen van Europeanen die het dier op Mauritius of in gevangenschap elders gezien hebben, op fossielen en op een handvol incomplete exemplaren die in museumcollecties bewaard gebleven zijn. De dodo is eind 17de eeuw uitgestorven. In 1662 zijn ze voor het laatst onomstreden waargenomen. In 1681 kwam nog een melding van een waargenomen dodo door ene Benjamin Harry.
Onderzoekers van de Universiteit van Oxford (Engeland) hebben in 2002 genetische monsters genomen van overblijfselen van een dodo, de Rodrigues Solitaire en 35 nog voorkomende duivensoorten; zij wilden de stamboom van deze dieren ontdekken. Het onderzoek bevestigde dat de dodo en de Rodrigues Solitaire elkaars nauwste verwanten waren. Verrassender was de uitkomst dat de dodo en de Rodrigues Solitaire diep genesteld bleken te zijn in de duivenfamilie. Er volgden later nog meer wetenschappelijke expedities naar Mauritius. Op 23 juni 2006 werd bekendgemaakt dat er een intact skelet van het onderlichaam van een dodo gevonden is, het is een heup, vier bijpassende beenbotten en andere botten, alsmede veel omgevingsmateriaal. Er is goede hoop dat er in het gebied ooit een volledig dodoskelet gevonden zal worden.
En nu, zaterdag 15 maart 2008, stonden we in de serre van een vrouw in Noord Drenthe. Om ons heen diverse dodo's. Oog in oog met een bonte collectie dodo's. Eén exemplaar zat eenzaam in een kooi, maar er waren eveneens hele mooi gekleurde, kleine, maar ook grotere, tot wel 50 cm hoog. Prachtig. 'Mag ik er één meenemen', vroeg ik aarzelend en ik wees een blauwe aan. 'Natuurlijk, wacht ik zal 'm voor u pakken'. Heel behoedzaam pakte zij de blauwe dodo, die zojuist nog onbeweeglijk op de grond had gestaan... Ze nam een flinke doos en zette 'm daarin. De dodo deed gelukkig niets, want zoals bekend, kunnen ze flink van zich afbijten. Voldaan nam ik 'm mee naar huis. Nu staat ie bij mij thuis, in de vensterbank.
(De blauwe, rechts >>, is nu de mijne)
Meer informatie:
http://www.dodo-expeditie.nl/ (Naturalis) '
Maas, P. 2006. Dodo - Raphus cucullatus. The Extinction Website
Maas, P. 2006. Dodo - Raphus cucullatus. The Extinction Website
Er was ooit een kinderprogramma op TV, dat Dappere Dodo heette.
In de animatiefilm Ice Age uit 2002 is een hele scène gewijd aan dodo's.
-------------------------------------------
Ook geïnteresseerd in dodo's? Wil je weten waar het is? Het keramiekatelier van Grietje Nieuwhof staat volgepakt met dodo's. Ze is erin gespecialiseerd: http://www.nieuwhofart.nl/
PS: dit is louter informatief, 'k heb geen enkel commercieel belang... maar: ze zijn wel heel kunstig vervaardigd. Echt leuk voor een origineel cadeau. Neem wel je portemonnee mee. Er zijn al dodo's vanaf zo'n euro of twintig. Bezoek atelier na afspraak.
©Matthijs, 17 maart 2008
18-03-2008 *UITGELICHT*
N.a.v. een uitstapje naar Norg. Ik vind het fijn als je een reactie achterlaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten