Eindelijk heb ik een internetverbinding te pakken kunnen krijgen, op een KOA-camping (Kampgrounds of America) in Mariposa, vlakbij Yosemite National Park.
Na een vliegreis van ruim 13 uur, via Londen Heathrow, landden we met een grote Boeing 747-400 in de United States, op het vliegveld LAX van Los Angeles. Een trip van ruim 9.000 km over de oceaan, op een hoogte van bijna 10 km rechtstreeks met zo'n 550 andere passagiers. Die 11,5 uur in zo'n Boeing hoef je je niet te vervelen, want iedere passagier heeft een beeldschermpje voor z'n neus, waarmee iedereen individueel diverse nieuwe films kan bekijken. Uiteraard allemaal Engels gesproken. Het wasbegin van de avond in LA, toen Nederland nog op één oor lag. Doordat we tegen de klok in waren gegaan, bleek de jetlag mee te vallen. Alleen hadden we er een enorm lange dag opzitten. De binnenkomst in de USA is meteen al een hele belevenis. Je komt langs de scan, er wordt een pasfoto van je gemaakt en je linker- en rechtervingerafdruk worden in het elektronische systeem vastgelegd. Eten, zoals een broodje kaas en koeken mogen niet worden ingevoerd, dus voor de douane passeert, staat er een grote container waar je het één en ander in kunt dumpen. Doe je dat niet, dan riskeer je een forse boete.
Tegenvaller
Als je op reis gaat, maak je in ieder geval altijd wat mee. Bij de bagageband bleek meteen al wat misgegaan. Slechts 2 van de 3 koffers rolden van de band. Mijn koffer bleek niet uit Londen meegekomen. Na een uitgebreide toelichting bij de betreffende functionaris, werd beloofd dat mijn koffer met de volgende vlucht, de dag erop uit Londenaar LA zou worden nagestuurd. Dat was en behoorlijk tegenslag, want dat betekende een vertraging van een dag in ons reisschema. We waren wel blij dat we thuis al de dames- en herenkleding over twee koffers hadden verdeeld. Er kwam dus een pantalon en een overhemd voor mij uit de andere koffer tevoorschijn, maar helaas moest zij het weer zonder andere dingen stellen. Met een een taxi daarom eerst maar naar ons hotelletje bij Venice beach. De volgende morgen was dat heerlijk wakker worden. Om een uur of negen slenterden we over het strand, bij een strak blauwe lucht met zo'n 32graden Celcius, met het idee dat Nederland al bijna aan het avondetenzat. De dames en badmeesters van Baywatch troffen we helaas niet aan,maar toch leuk om in de scene van de bekende TV-serie rond te lopen. Een heerlijk zandstrand trouwens. Het is prachtig om te zien hoe Amerikanen leven en recreëren. Allerlei rollerscaters, skateboarders, joggers en beachcruisers (soort mountainbikes) passeren je. Nadat we's middags de camper hadden opgehaald bij Cruise America in een ander stadsdeel van LA, hadden we het idee een beetje van start te zijn. Nu alleen die koffer nog traceren. LA is een immense stad met meer dan 13 miljoen inwoners, dus het was een heel geluk dat we 's avondaankomsthal 2 van het vliegveld weer terug konden vinden. Nu nog naar het goede kantoor om de koffer te claimen, maar we bleven in onzekerheid dat ie wel werkelijk was nagestuurd. Ik zal jullie alle details besparen, maar het was inderdaad haast een wonder dat ik 's avonds laat, na ruim twee en een half uur van het kastje naar de muur op de luchthaven, mijn koffer weer in bezit had. Omdat parkeren daar onmogelijk is, zeker met een RV (Recreation Van) had onze zoon inmiddels zo'n acht á negen rondjes om het luchthavencomplex gereden, om mij weer op te pikken. Ons reisschema hadden we inmiddels omgegooid enbezochten die middag ook nog het bekende Hollywood, waar we in het enorm drukke verkeer onze camper tussen de Hummers, Mustangs en andere Amerikaanse cars door loodsten. De skyline van Los Angeles downtown is ook bijzonder indrukwekkend met al die skytowers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten